Ang haiku at tanka ay mga tradisyunal na anyo ng tula mula sa bansang Hapon, kaya natural lang na nasasalamin sa mga ito ang kultura ng bansang iyon. Sa haiku, halimbawa, madalas na ipinapakita ang malalim na pagmamahal at paggalang sa kalikasan—isang mahalagang bahagi ng kulturang Hapon. Sa maikling tatlong linya, karaniwan itong nagtutukoy sa mga detalye ng panahon, tanawin, o mga bagay na likas, na nagpapakita kung paano pinapahalagahan ng mga Hapones ang simpleng kagandahan ng paligid nila.Sa tanka naman, na may limang linya at mas mahaba kaysa haiku, mas nabibigyang-linaw ang damdamin at karanasan ng tao, pero kasama pa rin ang koneksyon sa kalikasan at mga tradisyon. Dahil dito, makikita rin dito ang kulturang Hapon sa paraan ng pagpapahayag ng emosyon na madalas calm, malumanay, at may pagninilay-nilay.Kaya sa simpleng anyo ng haiku at tanka, hindi lang basta mga tula ang naipapasa, kundi pati na rin ang mga pagpapahalaga, paniniwala, at pananaw ng mga Hapones tungkol sa buhay at mundo nila. Sa ganitong paraan, ang kultura ng bansang Hapon ay buhay na buhay sa mga salita at hugis ng dalawang anyong ito ng tula[tex].[/tex]