Ang pamumuhay ng Imperyong Srivijaya ay nakasentro sa kalakalan, kultura, at relihiyon. Bilang isang makapangyarihang kahariang pangkatubigan, kontrolado nila ang mahahalagang ruta ng kalakalan sa isang malaking bahagi ng Timog-silangang Asya mula ika-7 hanggang ika-13 siglo. Ang kapangyarihan ng Srivijaya ay nakabase sa dominasyon nila sa kalakalan sa dagat, na nagdala ng yaman at koneksyon sa mga bansa tulad ng Tsina at India. Bukod sa ekonomiya, naging sentro rin sila ng Budismong Mahayana, at nagpatayo ng mga monasteryo sa iba't ibang lugar. Ipinakita rin nila ang kanilang impluwensya sa pamamagitan ng patakarang pampulitika na may alyansa sa mga lokal na datu o pinuno sa paligid ng kanilang imperyo.