Ang Buwan ng Wika ay panahon ng paggunita at pagdiriwang sa ating sariling wika at kultura. Sa loob ng isang buwan, naaalala natin ang kahalagahan ng Filipino bilang tulay ng pagkakaisa at pagkakakilanlan ng ating bansa. Hindi lang ito okasyon para sa mga programa sa paaralan kundi pagkakataon din para pagyamanin ang ating pagmamahal sa salita. Sa araw-araw, makikita natin kung paano humuhubog ang wika ng ating mga karanasan at pamumuhay. Ang mga kwento ng ating mga lolo at lola, ang mga awiting tradisyonal, at ang mga salitang ginagamit sa tahanan at komunidad ay bahagi ng buhay na dapat pahalagahan. Kapag naaalala natin ito, naipapasa natin ang ating kultura sa susunod na henerasyon. Mahalaga ring kilalanin ang iba’t ibang wika at diyalekto sa Pilipinas. Ang pagkakaiba-iba ng salita ay hindi hadlang kundi kayamanan na nagpapakita ng kulay at lalim ng ating lahi. Ang pag-aaral at paggalang sa ibang wika ay nagbubukas ng mas malawak na pag-unawa at respeto sa ating mga kababayan. Sa pagtatapos ng Buwan ng Wika, sana ay hindi lamang ito manatiling selebrasyon sa kalendaryo. Nawa’y maging inspirasyon ito upang patuloy nating gamitin at alagaan ang Filipino at mga katutubong wika sa araw-araw. Sa simpleng paraan—sa pagbigkas, pagsulat, at pakikinig—napapanday natin ang isang mas nagkakaisang bayan[tex].[/tex]