Ang Wika Bilang Salamin ng Kaluluwa ng BansaAng sinabi ni Gat. Jose Rizal na “Ang wika ang salamin at kaluluwa ng isang bansa” ay may malalim na kahulugan. Ang wika ay hindi lamang salita kundi ito rin ang pagkakakilanlan ng isang bayan. Sa pamamagitan ng wika, naipapahayag ng mga tao ang kanilang damdamin, iniisip, at kultura. Kung wala ang wika, mahirap maipakita ang tunay na pagkatao ng isang bansa.Mahalaga ang wika sapagkat dito nakapaloob ang kasaysayan ng ating lahi. Sa bawat salita ay may bakas ng nakaraan na nag-uugnay sa atin sa ating mga ninuno. Ang mga salawikain, awit, at panitikan ay nagpapatunay na ang wika ay buhay na patuloy na humuhubog sa ating kaisipan. Kung ito’y mawawala, mawawala rin ang ating ugnayan sa kasaysayan.Ang wika rin ang susi sa pagkakaisa ng mga mamamayan. Dahil dito, nagkakaintindihan ang bawat isa at nabubuo ang iisang diwa ng bayan. Katulad ng wikang Filipino, ito ang naging tulay upang pagsama-samahin ang iba’t ibang kultura at tribo sa Pilipinas. Ang pagkakaroon ng iisang wika ay nagbibigay ng lakas at pagkakabuklod sa ating bansa.Ngunit may mga pagkakataong nakalilimutan ng ilan ang kahalagahan ng sariling wika. Mas pinipili pa ang banyagang salita kaysa sa ating sariling Filipino. Kapag patuloy na mangyayari ito, maaaring mabura ang ating pagkakakilanlan. Kaya’t nararapat lamang na ipagmalaki, gamitin, at pagyamanin ang sariling wika upang hindi ito mawala sa hinaharap.Sa huli, totoo ang sinabi ni Rizal na ang wika ang salamin at kaluluwa ng bansa. Dahil dito nakikita ang yaman, kultura, at kalinangan ng isang bayan. Kung iingatan natin ang ating wika, iniingatan din natin ang ating pagkatao at pagkabansa. Ang pagmamahal sa wika ay pagmamahal din sa sariling bayan.