Ang mga tao sa lipunan ay madalas inuuri sa dalawang klase—ang mayayaman at ang mahihirap—ngunit hindi ito ang tanging batayan ng pagkatao o halaga. Ang mayayaman ay may kakayahang magtamo ng maraming ari-arian, magandang edukasyon, at mas ligtas na kalagayan, habang ang mahihirap ay madalas nahihirapan sa mga pangunahing pangangailangan gaya ng pagkain, tirahan, at kalusugan. Gayunpaman, hindi ito nangangahulugang mas mababa ang halaga ng mga mahihirap, sapagkat sila rin ang nagsisilbing pundasyon ng ekonomiya sa pamamagitan ng paggawa at serbisyo. Ang ganitong uri ng paghahati ay lumilikha ng hindi pagkakapantay-pantay at nagdudulot ng isyung panlipunan. Kaya’t mahalaga ang pagkakaroon ng programang panlipunan at pantay na oportunidad para mabawasan ang agwat at magkaroon ng pagkakaisa sa lipunan.