May isang batang nagngangalang Lira. Lumaki siya sa isang pamilyang simple lamang, ngunit pinalad siyang matutong magsikap. Kahit hirap sa buhay, lagi siyang may kasabihang, “Kung may tiyaga, may nilaga.” Kapag siya ay nahihirapan sa aralin, inuulit-ulit niyang sabihin sa sarili, “Daig ng maagap ang masipag.”Isang araw, nagkaroon sila ng paligsahan sa kanilang paaralan. Kahit maraming mag-aaral ang lumahok, hindi siya nawalan ng pag-asa. Lagi niyang sinasabi, “Kapag may itinanim, may aanihin.” Dahil dito, puspusan siyang nag-aral at naghanda.Sa mismong araw ng paligsahan, marami siyang nakalaban na magaling. Ngunit sa huli, siya ang nagwagi. Napatunayan niya ang kasabihang “Aanhin pa ang damo kung patay na ang kabayo,” kaya’t sinikap niyang kumilos agad bago mahuli ang lahat.Sa kanyang tagumpay, ibinahagi niya sa mga kaklase na mahalagang tandaan ang sawikain na, “Ang hindi marunong lumingon sa pinanggalingan ay hindi makararating sa paroroonan.”Sa huli, natutunan ng lahat na ang mga sawikain ay hindi lamang salita kundi gabay sa tamang pamumuhay.