Ang pelikulang "Anak", na ipinalabas noong taong 2000 sa ilalim ng direksyon ni Rory Quintos, ay isa sa mga pinakakilalang obra sa kasaysayan ng pelikulang Pilipino. Pinagbidahan ito ng batikang aktres na si Vilma Santos at ng batang aktres na si Claudine Barretto. Tampok sa pelikulang ito ang masalimuot na buhay ng isang ina na OFW (Overseas Filipino Worker), si Josie, na pilit na isinakripisyo ang sariling kaligayahan para sa kinabukasan ng kanyang mga anak. Ang pelikula ay sumasalamin sa libu-libong kwento ng mga ina at ama na napipilitang iwan ang kanilang pamilya upang magtrabaho sa ibang bansa, umaasang maiaahon ang kanilang mga mahal sa buhay mula sa kahirapan.Ang pangunahing layunin ni Josie ay bigyan ng mas magandang buhay ang kanyang pamilya matapos pumanaw ang kanyang asawa. Tulad ng maraming Pilipino, pinili niyang mamasukan sa ibang bansa — sa kasong ito, bilang yaya sa Hong Kong. Subalit, ang desisyong ito ay naging dahilan ng malalim na sugat sa relasyon nila ng kanyang mga anak, lalo na kay Carla, ang kanyang panganay.Maituturing na napakatalino at makatotohanan ang paglalapat ng pelikula sa tunay na kalagayan ng mga pamilyang Pilipino na naapektuhan ng migrasyon. Ipinakita nito ang epekto ng "emotional distance" na dulot ng physical absence ng magulang. Sa pagbabalik ni Josie matapos ang ilang taon, dala niya ang kanyang ipon at mga regalo, ngunit sinalubong siya ng malamig at may tampong damdamin ng kanyang mga anak. Pinakamatindi ang galit ni Carla na itinuturing ang kanyang ina na parang banyaga sa sarili nilang tahanan. Dahil sa kawalan ng gabay ng ina habang lumalaki, si Carla ay naligaw ng landas — nasangkot sa bisyo, maagang pakikipagtalik, at paulit-ulit na aborsyon. Isa itong matinding komentaryo sa realidad: hindi sapat ang pagpapadala ng pera kung kapalit naman nito ay ang pagkawala ng emosyonal na koneksyon sa pamilya.Sa kabilang banda, ang mga mas nakababatang anak na sina Michael at Daday ay unti-unting natutong muling yakapin ang ina. Ito ay nagpapakita na sa kabila ng sakit, ang pagmamahal ng isang ina ay may kakayahang muling buuin ang mga relasyong nadurog ng panahon at distansya. Sa bandang huli, nakita natin si Josie na bagamat sugatan at pagod na pagod sa lahat ng kanyang pinagdaanan, ay nananatiling matatag at puno ng pag-asa.Ang "Anak" ay hindi lamang isang pelikula; isa itong salamin ng lipunan. Binibigyang-diin nito ang kahalagahan ng pagkakaunawaan sa loob ng pamilya, ng komunikasyon, at higit sa lahat, ng pagpapatawad. Sa harap ng sakripisyo at pagkakamali, naroon pa rin ang posibilidad ng paghilom at pagbabagong-loob. Sa pamamagitan ng masinsinang pagganap nina Vilma Santos at Claudine Barretto, nadama ng mga manonood ang bigat ng bawat salitang binigkas, at ang sakit sa likod ng bawat katahimikan.Ang tagumpay ng pelikula — sa takilya man o sa mga parangal — ay patunay sa lawak ng epekto nito sa sambayanang Pilipino. Maraming nanay, tatay, anak, at kapatid ang nakarelate sa bawat eksena, at marahil ay naluha rin habang pinapanood ito. Ito rin ang naging opisyal na entry ng Pilipinas sa Academy Awards, na nagpapakita ng kalidad at lalim ng pelikula.Sa kabuuan, ang "Anak" ay isang makapangyarihang pelikula na nagbibigay ng boses sa mga OFW at sa kanilang mga pamilya. Isa itong paalala na ang tunay na yaman ay hindi lamang nasusukat sa materyal na bagay kundi sa relasyon, pagmamahal, at pag-unawa sa isa’t isa. Ang pelikulang ito ay hindi malilimutan — hindi lang dahil sa galing ng pagkakagawa nito, kundi dahil sa lalim ng kuwentong dala-dala nito.