Maipapamana ko ang kahalagahan ng pananampalataya sa pamamagitan ng pagsasabuhay nito araw-araw. Sa simpleng gawaing gaya ng sabayang pagdarasal ng pamilya tuwing gabi, natututuhan ng mga bata ang halaga ng paglapit sa Diyos. Sa oras ng problema, itinuturo ko na ang pananampalataya ang nagbibigay-lakas at pag-asa.Sa pamamagitan ng paglahok sa mga aktibidad ng simbahan gaya ng misa, outreach, o Bible study, natututuhan ng susunod na henerasyon na hindi lamang sarili ang iniisip kundi pati ang kapwa. Bukod pa rito, itinuturo ko sa kanila na ang pagpapatawad, pagtulong, at pagmamahalan ay bunga ng malalim na paniniwala sa Diyos.Ang pananampalataya ay hindi lamang sa salita kundi sa gawa, kaya’t sa aking kilos, pananalita, at desisyon sa araw-araw, ipinapakita ko ang pananalig at pagtitiwala sa Diyos—na siya rin nilang dadalhin sa kanilang paglaki.