Answer:Ang seguridad sa pagkain at nutrisyon ay hindi lamang usapin ng dami ng pagkain, kundi ng kalidad at aksesibilidad nito. Ito ay isang pangunahing karapatan ng bawat Pilipino, isang pundasyon ng malusog at produktibong lipunan. Upang makamit ang tunay na seguridad sa pagkain at nutrisyon, kinakailangan ang isang komprehensibong diskarte na tumutugon sa iba't ibang aspeto ng isyu. Ito ay nangangailangan ng pag-iinvest sa modernisasyon ng agrikultura upang mapataas ang ani at mapabuti ang kalidad ng mga produkto. Ang pagsasanay sa mga magsasaka sa modernong pamamaraan ng pagsasaka at ang pagbibigay ng access sa mga teknolohiya at impormasyon ay mahalaga. Dapat ding bigyang-pansin ang pagpapabuti ng imprastraktura, tulad ng mga kalsada at sistema ng irigasyon, upang mapadali ang transportasyon at pamamahagi ng mga produkto. Bukod dito, mahalaga ang paglaban sa pag-aaksaya ng pagkain sa lahat ng antas, mula sa produksyon hanggang sa konsumo. Ang edukasyon sa wastong pag-iimbak at pagluluto ay makakatulong upang mabawasan ang pag-aaksaya. Ang pagpapalaganap ng kamalayan sa kahalagahan ng nutrisyon at ang pagtuturo sa mga tao kung paano pumili at maghanda ng masustansyang pagkain ay mahalaga rin. Sa huli, ang seguridad sa pagkain at nutrisyon ay isang collective responsibility. Ang pagtutulungan ng pamahalaan, pribadong sektor, at mga mamamayan ay susi sa pagkamit ng isang bansang may sapat, masustansya, at abot-kayang pagkain para sa lahat.