Ang mga sinaunang kabihasnan ay nagsimula sa pamamagitan ng pagtitipon-tipon ng mga tao sa isang lugar upang bumuo ng organisadong pamayanan. Karaniwang dahilan nito ang pagkatuto ng agrikultura o pagsasaka, na nagbigay-daan sa permanenteng paninirahan sa isang lugar kumpara sa pagiging nomadiko. Dahil sa sapat na pagkain mula sa agrikultura, dumami ang populasyon, at nagkaroon ng natatanging gawain o specialization sa lipunan.Karaniwang nagsimula ang mga ito sa mga lambak-ilog (river valleys) dahil dito masaganang umaani ng pagkain, may suplay ng tubig, at madaling transportasyon. Sa mga lugar na ito umusbong ang mga unang kabihasnan tulad ng Mesopotamia sa pagitan ng Ilog Tigris at Euphrates, Ehipto sa paligid ng Ilog Nile, Indus sa lambak ng Ilog Indus sa kasalukuyang Pakistan at hilagang India, at Tsina sa paligid ng Ilog Huang Ho (Yellow River).Ang mga palatandaan ng isang kabihasnan ay kinabibilangan ng:Organisadong pamahalaanRelihiyonMasistemang lipunanSistema ng pagsusulatSining at arkitekturaTeknolohiyaSa Pilipinas naman, nagsimula ang mga sinaunang kabihasnan sa pag-usbong ng mga organisadong barangay at pamayanang may sistemang panlipunan, mga pinuno (mga datu), at ugnayang pangkalakalan sa mga kalapit na rehiyon. Ang mga sinaunang Pilipino ay may masistemang lipunan na binubuo ng mga maharlika, malaya, at alipin, at nakipag-ugnayan sa mga kalapit na kabihasnan sa pamamagitan ng kalakalan gamit ang mga rutang pandagat.