Ang katangian na meron sa karunungang bayan at epiko na wala sa awiting bayan ay ang malalim na pagpapahayag ng mga kaisipan, paniniwala, at moral na aral na nakaugat sa kultura at karanasan ng mga tao.Karunungang Bayan — ay binubuo ng mga salawikain, sawikain, bugtong, kasabihan, at palaisipan na naglalaman ng mga aral, paniniwala, at karunungan na nagmula sa karanasan at tradisyon ng mga ninuno. Ito ay nagpapatalas ng pag-iisip at nagpapasa ng mga moral, kaugalian, at kaalaman mula henerasyon sa henerasyon.Epiko — ay mahahabang tulang pasalaysay na nagkukuwento ng kabayanihan, mga paniniwala, at mga pagpapahalaga ng isang kultura. Nagbibigay ito ng aral at nagpapakita ng mga paniniwala at tradisyon ng mga sinaunang Pilipino.Awiting Bayan — bagaman bahagi rin ng kultura at panitikan, ay higit na nakatuon sa pagpapahayag ng damdamin, karanasan, at pang-araw-araw na buhay sa anyo ng isang kanta. Hindi ito kasing lalim ng pagpapaliwanag ng mga aral o paniniwala na nagmula sa tradisyon gaya ng karunungang bayan at epiko.