Ang panahon ng Kasarinlan (kalayaan) ay tumutukoy sa panahong matapos ang pananakop ng mga dayuhan (Amerikano at Hapon), partikular mula 1946 pataas, nang ideklara ang kalayaan ng Pilipinas noong Hulyo 4, 1946.Kasaysayan ng Wika sa Panahon ng Kasarinlan1. Pagpapalakas ng Wikang Pambansa (Filipino)Pagkatapos makamit ang kalayaan mula sa mga Amerikano, isinulong ng pamahalaan ang pagpapalaganap ng Wikang Pambansa, na noon ay tinatawag pa ring Tagalog-based Wikang Pambansa.Layunin nitong pagtibayin ang pagkakaisa ng mga mamamayan at alisin ang impluwensya ng wikang dayuhan.2. Pagpapalawak ng Gamit ng Wika sa Edukasyon at PamahalaanGinamit ang wikang pambansa sa mga paaralan at opisina ng gobyerno.Ipinag-utos ng Department of Education na gamitin ang Filipino sa pagtuturo ng ilang asignatura.3. Pagkakatatag ng Surian ng Wikang Pambansa (SWP)Patuloy ang tungkulin ng SWP (ngayon ay Komisyon sa Wikang Filipino) sa pag-aaral, pagpapaunlad, at pagpapalaganap ng wika.4. Pagkilala sa Filipino bilang Wikang PambansaNoong 1973 Konstitusyon, nagsimulang gamitin ang salitang "Filipino" bilang katawagan sa wikang pambansa (hindi na "Pilipino").Lalong pinagtibay ito sa 1987 Konstitusyon, kung saan ginawang opisyal na Wikang Pambansa ang Filipino, na nakabatay sa iba’t ibang katutubong wika sa Pilipinas.Noong panahon ng kasarinlan, itinaguyod ng pamahalaan ang paggamit ng wikang pambansa bilang simbolo ng kalayaan at pagkakakilanlan ng bansa. Isa ito sa mga hakbang tungo sa pagbubuo ng isang matatag, makabayan, at nagkakaisang lipunang Pilipino.