Ang pahayag na "Ang tunay na kabanalan ay ang pagkakawanggawa at ang pag-ibig sa kapuwa" ay nangangahulugang ang pagiging banal o kabanalan ay hindi lamang nakabase sa panlabas na ritwal o paniniwala, kundi higit sa lahat ay nakikita sa ating mga gawa ng kabutihan at pagmamahal sa ibang tao. Ang kabanalan ay ang pagiging bukod-tangi o malinis sa moral at espiritwal na aspeto ng buhay, at isa itong pamumuhay ayon sa matataas na pamantayan ng kagandahang-asal. Ito ay masasabing isang konkretong pagpapakita ng ating pananampalataya sa pamamagitan ng pagtulong sa kapwa (pagkakawanggawa) at ang tunay na pagmamahal sa kanila. Ito ay inilalarawan sa Bibliya bilang isang buhay na nakapokus hindi lamang sa sarili kundi sa kapakanan ng iba, tulad ng sinasabi sa 1 Pedro 1:13-16 na tayo ay tawaging banal sa ating pang-araw-araw na pamumuhay.