1. Ano ang kahalagahan ng pag-aaral at paghahambing ng mga uri ng panlabas at panloob na pandama ng tao? Ano ang kaugnayan nito sa kaniyang pang-araw-araw na gawain at pakikitungo sa kapwa? 2. Tama bang sabihin na ang tao ay mayroong imahinasyon na wala sa karaniwang hayop? Patunayan ang sagot gamit ang halimbawa sa kapaligiran.
Answer (1)
1. Mahalagang pag-aralan at ihambing ang panlabas at panloob na pandama ng tao dahil dito natin mas nauunawaan kung paano tayo tumutugon sa mundo sa paligid natin. Ang mga panlabas na pandama (paningin, pandinig, pang-amoy, panlasa, at pandama) ang nagbibigay sa atin ng impormasyon mula sa labas. Samantalang ang panloob na pandama (hal. proprioception, panloob na damdamin, at balanse) ay tumutulong sa ating katawan na kumilos nang maayos, maging balanse, at alamin kung ano ang nararamdaman natin sa loob.Sa pang-araw-araw, ginagamit natin ang mga pandama para magdesisyon — kung mainit ang tubig, kung ligtas tumawid, kung masarap ang pagkain, o kung pagod na tayo. Ito rin ang ginagamit natin para maunawaan ang damdamin ng iba, halimbawa, sa tono ng boses nila o sa ekspresyon ng mukha. Kaya mahalaga ito sa pakikitungo sa kapwa, dahil nakakatulong ito para maging maunawain, sensitibo, at responsableng tao.2. Oo, tama. Ang tao ay may kakayahang mag-imagine o lumikha ng ideya, konsepto, o bagay na hindi pa niya aktwal na nararanasan o nakikita. Ito ang dahilan kung bakit ang tao ay nakakabuo ng sining, panitikan, agham, at teknolohiya — na hindi magagawa ng hayop.Halimbawa sa kapaligiran:Ang tao, kahit hindi pa niya nararanasan ang lindol sa isang lugar, ay nakakaisip na agad ng plano para magtayo ng earthquake-resistant buildings. Gumagamit siya ng imahinasyon at kaalaman upang maghanda sa mga posibleng sakuna, bagay na hindi kayang gawin ng hayop na kadalasang umaasa lamang sa instinct.Ang imahinasyon ng tao ang nagpapaangat sa kaniya sa ibang nilalang — dahil dito, kaya niyang mangarap, magplano, at magbago ng mundo.
