Ang Shoe-Leather Costs ay tumutukoy sa mga dagdag na gastos, abala, at oras na ginugugol ng mga tao at negosyo upang pamahalaan ang kanilang pera sa panahon ng mataas na inflation. Tinawag itong "shoe-leather" dahil sa ideya na kailangan mong lakarin nang paulit-ulit ang bangko o iba’t ibang tindahan, kaya mas mabilis ang pagkasuot ng iyong sapatos—kumbaga ay simbolo ng effort na kailangan para huwag mawalan ng halaga ang iyong pera.Sa panahon ng mataas na inflation, ang halaga ng pera ay mabilis bumababa. Kaya ayaw ng mga tao na magtago ng cash sa bahay o pitaka. Mas gusto nilang agad gastusin ito o ilipat sa investment o savings na may interest. Pero dahil dito, kailangan nilang mas madalas na pumunta sa bangko, mamili agad ng pangangailangan, o magbantay ng presyo.Halimbawa sa Pilipinas, kapag inaasahan ng mga tao na tataas ang presyo ng bigas, marami ang agad na bumibili at nag-iimbak ng bigas sa bahay. Nagiging abala ito dahil kailangan mong bumili ng maramihan, gumastos nang sabay-sabay, at lumiban sa trabaho para lang pumila sa grocery.Ang mga negosyo naman ay kailangang palaging mag-update ng presyo sa mga paninda, mag-recompute ng suweldo, at mag-adjust ng accounting records. Lahat ng ito ay gastos ng oras, tao, at pera—ito ang tinatawag na shoe-leather costs.Hindi ito literal na gastos lang sa sapatos, kundi simbolo ng epekto ng inflation sa araw-araw na pamumuhay at operasyon ng negosyo. Habang mas mataas ang inflation, mas mataas din ang shoe-leather cost ng isang ekonomiya.