Ang Payne-Aldrich Act ay isang batas na ipinatupad ng Estados Unidos noong 1909 na nagtakda ng mga taripa o buwis sa mga inaangkat na kalakal papasok sa US. Layunin nitong baguhin at palitan ang mga dating taripa sa ilalim ng Dingley Act, ngunit sa kabila ng mga inaasahan, nagkaroon ito ng mataas na taripa sa ilang produkto.Epekto nito sa kalakalan ng Pilipinas noong 1909Pagtaas ng taripa sa produktong Pilipino – Maraming produktong Pilipino tulad ng abaka at niyog ang napailalim sa mas mataas na taripa bago makapasok sa pamilihan ng Amerika, na nagpapamahal sa kanilang mga kalakal.Pagbawas ng kompetisyon – Dahil sa mas mataas na taripa, bumagal ang paglago ng export ng Pilipinas sa US, na noon ay pangunahing merkado ng Pilipinas.Pagbagal ng ekonomiya ng Pilipinas – Ang Pilipinas bilang kolonya ng US ay naapektuhan dahil nahirapang makipagsabayan sa kalakalan dahil sa mga buwis.Pagbabago sa estratehiya ng kalakalan – Naghanap ang mga Pilipinong mangangalakal ng ibang merkado at mga paraan para mapanatili ang kita.Pagdudulot ng sama ng loob – Naging sanhi ito ng pagtutol sa ilang sektor sa Pilipinas dahil naramdaman nilang hindi patas ang polisiya ng Amerika.Sa madaling salita, ang Payne-Aldrich Act ay nagdulot ng hamon sa ekonomiya ng Pilipinas sa pamamagitan ng pagtaas ng taripa na pumigil sa malayang kalakalan sa pangunahing merkado nito.[tex][/tex]