Ang Economic Emergency Powers Act ay isang batas na ipinasa noong panahon ng administrasyon ni Pangulong Manuel Roxas (1946–1948) upang bigyan ang gobyerno ng malawak na kapangyarihan sa pamamahala ng ekonomiya sa gitna ng matinding krisis pagkatapos ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig.Layunin at nilalaman nito:Payagan ang gobyerno na kontrolin at pamahalaan ang produksyon, distribusyon, at presyo ng mga pangunahing kalakal upang maiwasan ang kakulangan at labis na pagtaas ng presyo.Magpatupad ng mga hakbang para sa mabilis na rehabilitasyon ng ekonomiya, kabilang ang pag-aayos ng sistema ng kalakalan at industriya.Bigyan ng kapangyarihan ang gobyerno na mag-regulate ng foreign exchange, import, at export upang maprotektahan ang pambansang interes.Pahintulutan ang gobyerno na mag-deklara ng mga emergency measures para mapanatili ang kaayusan at kaligtasan sa ekonomiya.Sa madaling salita, ang Economic Emergency Powers Act ay isang mahalagang batas upang matulungan ang Pilipinas na makaangkop at makabangon mula sa mga problemang pang-ekonomiya dulot ng digmaan.[tex][/tex]