Ang pro-poor populism ay isang uri ng pamumuno na inuuna ang retorika at polisiya para sa masa o mahihirap, karaniwang gamit ang simpleng wika at mga programang direktang nakatuon sa karaniwang tao. Sa panahon ni Erap, ipinakita ito sa kanyang mga programa tulad ng Lingap para sa Mahihirap, mga subsidyo sa bigas, at pabahay para sa urban poor. Habang popular ito sa masa, binatikos naman ng mga ekonomista dahil kulang umano sa long-term na solusyon, may kakulangan sa pondo, at hindi sinabayan ng reporma sa estruktura ng ekonomiya. Mas naging simboliko kaysa sistematiko ang ganitong uri ng pamamalakad.