Ang structural unemployment ay nangyayari kapag ang isang manggagawa ay mayroong kasanayan o kaalaman na hindi na angkop sa kasalukuyang pangangailangan ng ekonomiya. Sa madaling salita, may trabaho man na available, hindi naman ito tugma sa kakayahan ng aplikante. Karaniwan itong nangyayari kapag may pagbabago sa teknolohiya, lokasyon ng industriya, o mga bagong trend sa merkado.Halimbawa, si Mang Tonyo ay isang karpintero sa paggawa ng furniture. Ngunit dahil sa pagpasok ng mas murang imported na furniture mula China, bumaba ang demand sa locally made furniture. Ang kanyang kakayahan ay hindi na ganoon kalaki ang pangangailangan kaya nawalan siya ng trabaho. Kahit maraming trabaho sa call centers o tech industry, hindi siya madaling makalipat dahil iba ang kanyang kasanayan.Isa pang halimbawa ay ang mga dating empleyado ng DVD rental shops. Sa pagsikat ng digital streaming tulad ng Netflix at YouTube, nalugi ang maraming video rental stores, at ang mga dating empleyado nito ay kailangang mag-retrain o maghanap ng bagong industriya.Sa Pilipinas, lumalala ang structural unemployment kapag kulang ang access sa retraining programs at educational opportunities. Halimbawa, sa mga rural na lugar, maaaring walang sapat na training center para sa mga gustong magpalit ng karera, tulad ng paglipat mula pagsasaka papunta sa digital freelancing.Mahalaga para sa mga estudyante na maunawaan ang structural unemployment dahil ito ay nagpapakita ng pangangailangan sa lifelong learning at pagiging flexible sa pag-unlad ng teknolohiya. Para makaiwas dito, dapat ay bukas ang isip ng bawat isa sa bagong kasanayan at handang matuto ng bago, lalung-lalo na sa mabilis na nagbabagong ekonomiya.