Ang fixed exchange rate ay sistema kung saan ang halaga ng pera ng isang bansa ay nakatali o “nakapeg” sa halaga ng ibang pera, kadalasan ay US dollar. Halimbawa, kung isang bansa ay nagtakda na ang kanilang pera ay laging ₱50 sa bawat $1, hindi ito basta-basta nagbabago kahit may demand o supply sa merkado. Ginagamit ito upang magbigay ng katatagan sa foreign trade at para hindi malugi ang mga negosyante dahil sa pabagu-bagong halaga ng palitan. Gayunman, ang pagpapanatili ng fixed exchange rate ay nangangailangan ng malaking foreign reserves at aktibong pakikialam ng central bank sa merkado. Noong panahon ng Bretton Woods Agreement, ganito ang sistema ng karamihan sa mga bansa.
Fixed Exchange Rate ay isang sistema kung saan ang halaga ng pera ng isang bansa ay itinakda o naka-peg sa halaga ng ibang pera, gaya ng US dollar o ginto. Ibig sabihin, hindi nagbabago-bago ang exchange rate araw-araw, kontrolado ito ng gobyerno o central bank.Halimbawa, kung ang Pilipinas ay may fixed exchange rate na 1 USD = 50 PHP, ibig sabihin,Kapag may dala kang 1 US dollar, palaging 50 pesos ang katumbas nito — kahit ano pa ang mangyari sa pandaigdigang merkado.Hindi ito katulad ng floating exchange rate, na araw-araw nagbabago depende sa supply at demand ng pera.