## Ang Alamat ng LiwanagSa isang malayong nayon, kung saan ang araw ay bihirang sumilay at ang gabi ay laging nakabalot sa dilim, nanirahan ang isang batang babae na nagngangalang Liwanag. Si Liwanag ay kilala sa kanyang magandang puso at matinding pagnanais na maipaliwanag ang kanilang nayon. Araw-araw, nagdarasal si Liwanag sa langit, humihingi ng liwanag na magbibigay ng pag-asa sa kanilang mga puso. Ngunit ang langit ay tila bingi sa kanyang mga dalangin. Isang gabi, habang naglalakad si Liwanag sa kagubatan, nakita niya ang isang maliit na nilalang na nagniningning sa dilim. Ito ay isang insekto na may pakpak na naglalabas ng isang malambot na liwanag. "Sino ka?" tanong ni Liwanag."Ako si Ilaw," sagot ng insekto. "Ako ang nagbibigay ng liwanag sa kagubatan.""Maaari mo bang tulungan ang aming nayon?" tanong ni Liwanag. "Wala kaming liwanag at ang aming mga puso ay puno ng takot.""Maaari kong ibahagi ang aking liwanag sa iyo," sagot ni Ilaw. "Ngunit kailangan mong pangalagaan ito at gamitin ito para sa kabutihan."At mula noon, nagkaroon ng liwanag sa nayon. Ang liwanag mula kay Ilaw ay nagbigay ng pag-asa at kagalakan sa mga puso ng mga tao. Ang mga bata ay naglalaro sa ilalim ng liwanag ng buwan, ang mga matatanda ay nagkukuwentuhan sa paligid ng apoy, at ang mga magsasaka ay nagtatrabaho nang masigla sa kanilang mga bukid.Ngunit ang liwanag ay hindi nagtagal. Unti-unti itong naglaho, at ang nayon ay muling nalubog sa dilim. "Ano ang nangyari?" tanong ni Liwanag."Ang liwanag ay nagmula sa aking puso," sagot ni Ilaw. "At ang aking puso ay nagsimulang manghina dahil sa takot at galit ng mga tao."Naunawaan ni Liwanag. Ang mga tao ay nagsimulang mag-away-away dahil sa inggit at kasakiman. Ang kanilang mga puso ay napuno ng dilim, at ang liwanag ni Ilaw ay hindi na kayang labanan ang kanilang kadiliman."Paano natin maibabalik ang liwanag?" tanong ni Liwanag."Kailangan nating baguhin ang ating mga puso," sagot ni Ilaw. "Kailangan nating magpatawad, magmahal, at magtulungan."At mula noon, nagsimula nang magbago ang mga tao sa nayon. Nagsimula silang magpatawaran sa isa't isa, magbahagi ng kanilang mga pagkain, at magtulungan sa kanilang mga gawain. Ang kanilang mga puso ay napuno ng pag-asa at pagmamahal, at ang liwanag ni Ilaw ay muling nagbalik.Ang alamat ng Liwanag ay nagpapaalala sa atin na ang tunay na liwanag ay hindi nagmumula sa labas, kundi sa loob ng ating mga puso. At ang liwanag na iyon ay maaaring magbigay ng pag-asa at kagalakan sa ating mga buhay, kung tayo ay magiging mabuti at mapagmahal.