Ang pagkapantay-pantay at pagiging patas ay batayan ng katarungan. Lahat ng tao, anuman ang kanilang lahi, kasarian, relihiyon, o antas sa lipunan, ay may pantay na karapatan at dignidad. Kung walang pagkakapantay-pantay, nagkakaroon ng diskriminasyon at pang-aapi, na lumalabag sa mga karapatang pantao. Ang isang lipunang may pagkakapantay-pantay ay mas malamang na magkaroon ng kapayapaan at harmoniya. Ang patas na pagtrato at pantay na oportunidad ay nag-aalis ng mga sanhi ng inggit, galit, at hindi pagkakaunawaan, na nagreresulta sa mas payapang pamumuhay.Ang pagkapantay-pantay at pagiging patas ay mahalaga hindi lamang para sa indibidwal na kaligayahan at katuparan, kundi pati na rin para sa kabuuang kaayusan at pag-unlad ng lipunan. Sa isang mundo na patas at pantay, mas maraming tao ang magkakaroon ng pagkakataon na magtagumpay, maging masaya, at mag-ambag sa mas magandang kinabukasan para sa lahat.